وقتی می‌گوییم از نگاه علم عارضه‌ای برای خودارضایی به اثبات نرسیده‌است، چه می‌گوییم؟
این را یکی از دوستان به عنوان منبعی علمی برای اثبات عوارض خودارضایی برایم فرستاده است. می‌دانم که متن‌هایی این چنین بسیارند و این یک مشت نمونه‌ی خروار است. اما به عنوان یک نمونه خوب است که بررسی‌اش کنیم:
۱- این متن، «عینا» در ۴۲ منبع در وب فارسی تکرار شده است و من حوصله نکردم که ببینم کدام منبع قدمت بیشتری دارد. اما هیچ کدام از «کپی‌کنندگان» محترم زحمت بررسی به خود نداده‌اند که آیا اصلا کسی به نام دکتر اسپایتک یا کتابی به نام «انرژی خالق» وجود خارجی دارد؟ جستجوی من که به جایی نرسید. جز دکتر استفانی اسپایتک متخصص زنان و زایمان، نامی از دکتر اسپایتک حتی در وبسایت جامعه نورولوژی ایالت نیویورک وجود ندارد و ردی از کتابی با نام انرژی خالق هم هیچ‌جا پیدا نشد. شما اگر توانستید پیدا کنید به من خبر بدهید و جمعی را از نگرانی رها سازید.
۲- در هیچ مقاله یا منبع علمی، درباره ی نقش لسیتین در مایع مغزی نخاعی بحث نشده، اما کاهش آنزیم‌های مرتبط با آن در برخی اختلالات مشاهده می‌شوند. با این حال، بررسی سریالی مایع مغزی نخاعی در مراحل مختلف برانگیختگی جنسی هیچ تغییری در ترکیب مایع مغزی نخاعی نشان نداده جز تغییرات مرتبط با سیستم آدرنالین و نیز افزایش پرولاکتین. فراموش نکنیم باور هزاران ساله ای حتی در ذهن حکمای یونان قدیم هم وجود داشت که منی از مایع مغزی نخاعی خارج می‌شود.
۳- یک باور عوامانه ی رایج این بود و متاسفانه هست که منی «عصاره ی مردانگی» است و در هر بار انزال و در هر قطره ی منی، انرژی‌ها و موادی گرانبها نهفته است! همین اشاره ی دکتر اسپایتک عزیز (!) برای هر کسی که اندک اطلاعاتی از پزشکی داشته باشد کافی است تا بفهمد این متن را احتمالا فردی با دانشی مربوط به قرون وسطی نوشته. مایع منی حاوی اسپرم‌‌هایی است که بیضه‌های مردان در هر ثانیه حدود ۱۵۰۰ عدد از آنها تولید می کند، علاوه بر ترشحات پروستات و وزیکول سمینال که حاوی مقدار ناچیزی قند و پروتئین است.
۴- اما در مورد رابطه پروستات و خودارضایی: بزرگی خوش‌خیم پروستات، فرایندی است که از ۴۰ سالگی در همه‌ی مردان، چه خودارضایی داشته‌باشند چه نداشته‌باشند، آغاز می‌شود. همچنین شواهدی وجود دارد که انزال‌های مکرر، چه در خودارضایی و چه در رابطه جنسی، باعث کاهش احتمال ابتلا به سرطان پروستات می‌شود.
۵- از همه‌ی اینها بگذریم. همان یک جمله ی آخر کافی است تا بدانیم این متن چقدر علمی است. نویسنده‌ی این متن حتی نمی‌دانسته که وازکتومی ربطی به انسداد مجرای ادرار ندارد و در عین حال ربطی به ناتوانی جنسی هم ندارد.
نتیجه‌گیری: هر مطلبی به صرف اینکه نام یک دکتر خارجی یا عنوان پرطمطراق انجمن جراحان فلان یا جامعه ی پزشکان بهمان را داشت، علمی نیست. خدا را شکر داستان جملات قصار پروفسور سمیعی خودمان تبدیل به جوک شده تا یادمان نرود حتی اگر جمله‌ای را به نام بزرگی نسبت دادند، باز هم آسان باور نکنیم.
این پرسش و پاسخ ها را هم نگاه کنید:
- در مورد مضرات خودارضایی چه چیزی را باور کنم؟
- نقد یک مشاوره درباره خودارضایی
- خودارضایی کی خطرناک است؟
- بعد از خودارضایی کمردرد دارم
- بامیل جنسی چه کنم؟
-
سپاس از همراهی شما! مشتاق هستیم نظر شما را درباره این مطلب بدانیم. اگر عضو سایت نیستید اینجا ثبت نام کنید.
*پس از عضویت برای ارسال دیدگاه از منوی ورود به سایت وارد شوید.