در یک کانال به این مطلب برخوردم با عنوان «تابو شکن باشید» که نوشته بود: «توافق و صحبت در مورد سلایق و علایق جنسی خود را به بعد از ازدواج موکول نکنید. در مورد نگرش و انتظارهای خود از رابطه زناشویی صحبت کنید تا شناخت کلی از علایق جنسی هم داشته باشید. اگر بعد از ازدواج به عدم توافق رسیدید، آیا می توان به راحتی در ازدواج تجدید نظر کرد؟» می خواستم بدانم چطور می شود چنین بحثی را باز کرد یا پرسید؟ در این جامعه ای که ما زندگی می کنیم، واقعا چطور ممکن است که این سوالات را بپرسیم؟ طرف مقابل با خودش چه فکری می کند؟
: تجربه داشته؟؟!! لابد قبلا با یک یا چند نفر بوده که چنین چیزی برای او مهم است. این پرسش ها واقعا ریسک دارند. چطور باید بیان کرد؟ و یا اینکه کسی که بی تجربه است، و هنوز خودش را نمی شناسد و نمی داند که در رابطه چطور است؛ چگونه باید این موضوع را بیان کند؟؟؟ خیلی ها هم نمی دانند که گرم هستند یا سرد. ممنون می شوم راهنمایی کنید.
پاسخ دکتر شکیب:
فرقی هست بین تابوشکنی و هنجار شکنی. فکر می کنم توصیه ای که ذکر شده،بیشتر هنجارشکنی است و من موافقش نیستم. صریح بگویم، موافق نیستم که آدمها در جلسه های اول خواستگاری یا آشنایی درباره رابطه جنسی حرف بزنند. اما چه باید کرد؟ دو راه پیشنهاد می کنم:
۱- روش اول: نامزدی ۶ ماهه
همیشه گفته ام مراقب یک اشتباه رایج باشید: به فاصله عقد تا عروسی، نامزدی نمی گویند. نامزدی، یعنی فاصله به اصطلاح «بله برون» تا عقد. این دوره بسیار لازم است برای ارزیابی عملی زوج از همدیگر. و معتقدم حدود ۶ ماه باید باشد و در این دوره دختر و پسر باید زیر نظر خانواده معاشرت داشته باشند، خلوت داشته باشند، با خانواده های هم رفت و آمد کنند، سفر بروند و…
اول و وسط و آخر این دوره، سه ملاحظه هست:
در اول ماجرا، جشن و پایکوبی و همه را خبر کنیم، ممنوع! آغاز این دوره کاملا محرمانه باید باشد و فقط دو خانواده با هم توافق می کنند و ممکن است مهمانی کوچکی بگیرند و همین. با خبر کردن شهر، فقط هزینه های معنوی و مادی این اتفاق را زیاد می کند.
نکته وسط داستان، این است که دختر و پسر با هم باید همه نوع معاشرت داشته باشند.خانواده های مذهبی، با خواندن یک صیغه عقد موقت، مساله را حل می کنند؛ اما خیلی مهم است که زوج جوان، هر دو، توجه کنند که خلوت شان تنها منحصر می شود به معاشقه و نه بیشتر. با فرض اینکه بکارت برای دختر خانم مهم است، از آنجا که نامزدی، یک دوره ارزیابی است و نتیجه این ارزیابی ممکن است مثبت نباشد، نباید در این دوره به بکارت دختر آسیبی وارد شود.
و در پایان این دوره هم، مساله مهم این است: پدر و مادر دو طرف، یک بار دیگر باید به فرزندشان حق انتخاب بدهند. ممکن است واقعا بعد از چند ماه، دختر و پسر چیزهایی از هم دیده باشند که تردیدشان را بیشتر کرده باشد. پدر یا مادری که می گوید می خواستی از اول چشمهایت را باز کنی و حالا حق نداری با آبروی ما بازی کنی، فرقی با پدر و مادری که فرزندشان را در چاه می اندازند، ندارند.
این مدل نامزدی، می تواند بیشترین اطمینان را برای عقد قرارداد مهم و بزرگی مثل ازدواج ایجاد کند.
۲- روش دوم: مشاوره قبل از ازدواج
البته اگر با روش اول همراه شود، که می شود نور علی نور. اما خانواده هایی که به هردلیل نمی توانند از روش اول استفاده کنند، دستکم از این روش باید سود ببرند. همیشه توصیه می کنم برای مشاوره قبل از ازدواج، اقلا با سه مشاور صحبت کنید و اقلا یکی از آنها باید درمانگر جنسی باشد.
یک درمانگر جنسی می داند از هرکدام از زوجین چه سوالاتی بپرسد که تمایلات جنسی آنها را ارزیابی کند و بتواند زوج را راهنمایی کند که با هم در این زمینه همخوانی دارند یا نه.
با این اوصاف است که می گویم، در جلسات آشنایی اولیه، پرسش از علایق جنسی همدیگر، هم کارگشا نیست (چون ممکن است پاسخ های واقعی ارائه نشوند؛ ضمن اینکه به قول دوستمان، اصلا کسی که خودش تجربه ای نداشته، چطور می تواند طرف مقابل را ارزیابی کند) و هم باعث سوء تفاهم می شود.
این پرسش و پاسخ ها را هم نگاه کنید:
- سکس تلفنی قبل از عقد!؟
- سه اشتباه در نامزدبازی
- در دوران نامزدی رابطه جنسی داشته باشیم؟
- آیا رابطه جنسی در دوران نامزدی/عقد درست است؟
- در جلسات خواستگاری باید درباره رابطه جنسی صحبت کرد؟
دیدگاه یا پرسش خود را در کامنت ها ارسال کنید.اگر عضو سایت نیستید اینجا ثبت نام کنید.
*برای ارسال دیدگاه عضو شوید و از منوی ورود به سایت وارد شوید.