پرسش: سلام آقای دکتر. من مدتی است عضو سایت شما هستم و بعضا مطالبتان رو دنبال می کنم و استفاده می کنم. ممنون از اطلاعات عالی. البته بعضی وقتها هم با شما هم عقیده نیستم، اما درباره این مطلب آخرتان به هیچ وجه نتوانستم درکش کنم.
نمی دوام شاید من اشتباه و متحجرانه فکر می کنم ولی هیچ وقت نمی توانم کسی را که خیانت را در زندگی زناشویی قابل بخشش قلمداد می کند درک کنم. حتی اگر آن فرد یک زوج درمانگر باشد.
مشکل من با مطلب شما این است که شما به ازدواج به چشم یک قرارداد مالی نگاه می کنید و مدعی هستید اگر طرفین نتوانستند به تعهداتشان پایبند باشند لزومی بر فسخ قرارداد نیست و می شود مشکل را ریشه یابی کرد. شما واقعا آسیبی را که از طریق این عدم پایبندی به طرف دیگر قرارداد وارد می شود با یک قرارداد مالی یکی می دانید؟
نمی دانم چرا افراد کارشناسی مثل شما به هر قیمتی می خواهند بگویند هیچ چیز به خودی خود نباید رابطه را از بین ببرد و همه چیز قابل جبران است. واقعا به نظر شما حتی اگه این رابطه را بخواهی ادامه بدهی می شود کسی که خیانت کرده را بخشید؟ می شود دوباره به او اعتماد کرد؟ با این حس که هر آن دوباره ممکن است این خیانت از او سر بزند چکار می شود کرد؟
واقعا راحت نیست جناب دکتر. ببخشید ولی من تلاش برای بخشیدن خیانت را فقط یک شعار می دانم. من خودم مرد هستم ولی صحبت هایی که کردم مربوط به هر دو طرف است و به نظر من خیانت زن با مرد هیچ فرقی در رابطه ندارد. هر چند متاسفانه در جامعه ما خیانت مرد مقداری عادی تر جلوه داده می شود.
پاسخ دکتر شکیب:
درود بر شما و سپاسگزارم از همراهی تان
۱- از نظر شما خیانت قابل بخشش نیست. بسیار خوب. اجازه دارم چند سوال بپرسم؟ منظور از بخشش چیست؟ خداوند که گفته هر خطایی را می بخشد، اما ما خدا نیستیم و در جایگاه مجازات کسی هم نیستیم و صلاحیت قضاوت هم نداریم. ما فقط میتوانیم از حق خودمان بگذریم یا نگذریم.
خب. شما اصرار دارید که در این مورد، من از حق خودم نمی‌گذرم، حتی اگر کسی که به من تعهد داده بوده، به اشتباهش اعتراف کند و سعی کند جبران کند، باز من نمی بخشم. ایرادی ندارد. نبخشید. الان خوشحالید؟ الان همه مشکلات تان حل شد؟ این سوال را هم از خودتان بپرسید: به کسی که مثل شما رفتار می کند چه می گویند؟
اگر دلتان می خواهد ببخشید، اما نمی توانید، آن بحث دیگری است. این جاست که می گوییم مشاوره و درمان برای روابط ورازناشویی لازم است. درمانگر به شما کمک می کند حالتان خوب شود و بتوانید ببخشید.
۲- من هرگز نگفتم ازدواج یک قرارداد مالی است، اما قرارداد است. نیست؟ پس چرا می روید دفترخانه؟ این تناقض که ما برای یک امر عاطفی و احساسی چارچوب حقوقی تعریف می کنیم، یکی از چالش های اخلاقی ازدواج است که بزرگان اخلاق و فلسفه هم به آن پرداخته اند. اما به هرحال، ازدواج قراردادی است که در آن به صورت پیش فرض، طرفین تعهد می کنند روابط عاطفی و جنسی شان انحصارا با هم باشد. آیا شما برای ازدواج تعریف دیگری دارید؟ آیا این قرارداد نیست؟
۳- گفتید آیا می شود به کسی که خیانت کرده اعتماد کرد که دوباره پیمان شکنی نکند؟ می گویم نه. اما یک جمله اضافه می کنم: به کسی که تا به حال پیمان شکنی نکرده هم نمی شود اعتماد کرد. ساده انگارانه است اگر فرض کنیم کسی مبرا از خطاست. همه ما در معرض خطاییم و هیچ گارانتی ای برای هیچ کس وجود ندارد. قضیه اینجاست که ما یک چیزی را خودمان تبدیل به فاجعه می کنیم و بعد خودمان زیر آوار همان فاجعه له می شویم.
پیمان شکنی زناشویی در طول تاریخ بوده و هست و خواهد بود. شما می توانید به خودتان بگویید اگر اتفاق افتاد، من خودم را می کشم. باشد. این انتخاب شماست. اما من بسیار زوج هایی را می شناسم که بعد از این اتفاق، به کمک یک درمانگر، توانسته اند یکدیگر را ببخشند و حتی بهتر از قبل با هم زندگی کنند.
ممکن است بگویید کسی که یک بار این کار را می کند، احتمالش بیشتر است که باز هم بکند. من موافق نیستم. اولا طبق کدام شواهد علمی می شود این طور ادعا کرد؟ پژوهش ها این را نمی گویند. ثانیا اگر می گویید این استدلال عقلانی است، من می گویم اتفاقا برعکس، اگر این اتفاق بیفتد و زوج به درمانگر مراجعه کنند و ریشه ماجرا را بیابند و حل کنند، احتمال تکرار خطا کمتر هم میشود.
البته که این اتفاق می تواند یک زلزله باشد در زندگی مشترک و ممکن است واقعا هم نشود رابطه را ترمیم کرد. من هم نگفتم همیشه می شود. شما هم نگویید هیچ وقت نمی شود.
سپاس از همراهی شما! مشتاق هستیم نظر شما را درباره این مطلب بدانیم. اگر عضو سایت نیستید اینجا ثبت نام کنید.
*پس از عضویت برای ارسال دیدگاه از منوی ورود به سایت وارد شوید.
دیدگاه‌ها