پرسش: دوساله با پسری آشنا هستم حدود یک ماه پیش برای خواستگاری به منزل ما آمدند. در طول این مدت مشکل خاصی با هم نداشتیم و خیلی هم همدیگرو دوست داریم تا اینکه بعد از خواستگاری متوجه شدم خانوادش خیلی موافق نبودن از ابتدا و حالا مخالفتشون خیلی جدی شده، اینقدر که حاضر نیستن برای خواستگاری مجدد و باقی مراسم کاری کنند و گفتن خودت هرکاری دوست داری انجام بده. حالا سوال من اینه که چه راهی وجود داره برای ما؟ اینکه رابطمون رو به این دلیل تموم کنیم؟ مشکلی هم که بین ما بود اینه که من نسبت به رفتار ایشون با دخترای دیگه ناراحتی دارم.
ایشون نظرش اینه که چون منظوری نداره با هر دختری میتونه شوخی و خنده هم بکنه ولی من نظرم اینه که وقتی آدم متاهل میشه باید بیشتر مراقب رفتارش باشه. راستش این موضوع آزارمون میده و نمیدونیم برای حلش چیکار باید کنیم چون قبل از اینکه بتونیم خانواده ها رو راضی کنیم باید بتونیم این مشکلو حل کنیم. من خودم نمیدونم تو این موارد چطور باید عمل کنم و چه عکس العملی نشون بدم. ممنون میشم کمکمون کنید.
پاسخ:
خودتان مشکلات تان را رتبه بندی کرده اید. اول باید مسائل بین فردی را حل و فصل کنید و با اطمینان و آرامش تصمیم تان را به خانواده ها اعلام کنید و به دنبال جلب توافق آنها باشید.
اما در مورد دغدغه ای که مطرح کرده اید: با جمله شما موافقم که «وقتی آدم متاهل میشه باید بیشتر مراقب رفتارش باشه». اما یک سوال کلیدی هست که باید در مورد آن با همسرتان گفتگو کنید و به پاسخ مشترکی برسید: از نظر شما، یک زن و مرد متاهل تا چه حد می توانند به هم نزدیک شوند؟ این سوالی است که هرکس، با توجه به معیارهای اخلاقی و نظام ارزشی خودش به آن پاسخ می دهد.
مثلا کسی ممکن است بگوید من مشکلی نمی بینم اگر همسر من قرار دوستانه ای در یک کافی شاپ یا رستوران با دوست سابق اش داشته باشد. و یکی دیگر ممکن است بگوید من حتی لایک کردن عکس همکار همسرم در شبکه های مجازی را هم نمی توانم بپذیرم. یکی از مهم ترین مسایلی که یک زوج باید قبل از ازدواج درباره آن گفتگو و توافق کنند، مشخص کردن همین حد و حدودهاست.
شخصا معتقدم این مرزگذاری ها جزو سبک رفتاری افراد هستند و به سختی قابل تغییر اند و خیلی نمی شود به قول آدم ها در این زمینه اعتماد کرد. کسی که سالها این طور زندگی کرده و دوستان اجتماعی زیادی از جنس مخالف دارد، قاعدتا نباید با کسی زندگی مشترک را شروع کند که این موضوع برایش تعریف نشده و به این روابط بدبین است. حتی اگر در فضای عاشقانه اول آشنایی، آدمها به هم قول بدهند که «همان می شوم که تو میخواهی» به این قولها اعتباری نیست.
در مورد مساله جلب رضایت خانواده همسر هم یک نکته کلیدی هست. آیا اصولا همسر شما آدمی مستقلی از خانواده هست یا نه؟ اگر این طور نیست و مثلا نمی تواند برای خودش تصمیم‌های مستقلی بگیرد و تحت تاثیر پدر یا مادر است یا اینکه به لحاظ مالی مجبور است در اوایل زندگی از آنها کمک بگیرد، تصمیم برای ازدواج بدون جلب رضایت کامل خانواده همسر، تصمیم پرخطری می تواند باشد. در این موارد بهترین راهبرد، صبوری و توسعه رابطه فردی با خانواده طرف مقابل و تلاش برای تغییر تدریجی دیدگاه آنهاست؛ که البته همیشه هم موفقیت آمیز نیست.
سپاس از همراهی شما! مشتاق هستیم نظر شما را درباره این مطلب بدانیم. اگر عضو سایت نیستید اینجا ثبت نام کنید.
*پس از عضویت برای ارسال دیدگاه از منوی ورود به سایت وارد شوید.