این حرف درسته که تعیین نوع جنسیت جنین بستگی به ارگاسم خانم ها داره؟ من جایی خوندم که اگر می خواین فرزندتون دختر باشه سعی کنید خانم به ارگاسم نرسه تا اسپرم تو محیطی قلیایی بارور بشه و اگر فرزند پس می خواین بعد از ارگاسم خانم اقدام کنین. میشه راهنمایی کنید؟ بعد خوندن اون متن راستش کمی تعجب کردم. چون من سه تا پسر دارم ولی تاحالا ارگاسمو تجربه نکردم....
پاسخ دکتر شکیب:درباره تعیین جنسیت جنین، افسانه ها هست و قصد ندارم اونها رو مرور کنم. حرف اولو آخر میزنم: هیچ، دقیقا هیچ کدوم از روش های «خانگی» که بعضیاش از هزاران سال قبل گفته شده و سینه به سینه رسیده به ما، معتبر نیستن و هیچ اثری ندارن. اما اینکه چرا با وجود بی فایده بودن، هنوز هم نقل میشن و زوجها رو به وسوسه میندازن، دلیل ساده ای داره که آخر این یادداشت توضیح خواهم داد.
قبل از اون اما، اجازه بدین این ادعای «ظاهرا» علمی رو که شما بهش اشاره کردین بررسی کنیم. اگر در اینترنت جستجو کنید، بسیار هستند وب سایت های فارسی و انگلیسی که این روش رو مطرح کردن: ارگاسم خانومها، محیط واژن رو قلیایی می کنه و با قلیایی شدن واژن، نوزاد پسر میشه. اگه خانوم ارگاسم نشه، جنین دختر میشه!
داستان چیه؟ اول اینکه لابد می دونین اسپرم ها تعیین کننده جنسیت نوزاد هستن. هر مردی در منی، دو نوع اسپرم داره: اسپرم های حاوی کروموزوم Y و اسپرم های حاوی کروموزوم X. تخمک ها همه شون کروموزوم X دارند. پس اگه اسپرم X دار به تخمک برسه، کروموزم های جنسی جنین میشن XX و نوزاد میشه دختر و اگه اسپرم Y دار به تخمک برسه، کروموزوم های جنسی میشن XY و نوزاد میشه پسر.
حالا تصور کنین که از بین صدها میلیون اسپرم قروقاطی که نصفشون Y دارن و نصفشون X، یکی میخواد برسه به تخمک و اونو بارور کنه. آیا میشه کاری کرد که مثلا همه کروموزوم های X دار بمیرن و فقط Y ها باقی بمونن، تا نوزاد بشه پسر، یا برعکس؟ هنوز دانش بشر به این نقطه نرسیده و فعلا تنها راهی که هست اینه که اون اسپرمی که میخوایم رو در آزمایشگاه سوا کنیم و وارد تخمک کنیم و سلول تخم رو بکاریم در رحم. این روش میشه همون IVF. البته روی این روش هم دارن کار می کنن که چطور میشه اسپرم ها رو در آزمایشگاه غربالگری کرد و مثلا همه X ها یا Y ها رو جدا و بعد یک اسپرم یک دست رو وارد رحم کرد، که هنوز موفقیت چندانی به دست نیومده.
اما داستان اسید و قلیا چیه؟ مشخص شده اسپرم های X بزرگترن و حرکتشون کندتره، اما در عوض مقاوم ترن و بیشتر زنده می مونن. در مقابل، اسپرم های Y، کوچکترن، چابکترن و البته شکننده تر و با عمر کوتاه تر. با این مقدمه، عده ای نظریه هایی دادن. مثلا آقای Shettle کتابی نوشت در آمریکا که خیلی هم پرفروش شد و ادعا کرد اگر اسپرم ها همزمان با تخمک گذاری وارد رحم بشن، چون اسپرم های Y سریع ترن، خودشونو زودتر به تخمک میرسونن و نوزاد پسر میشه؛ و برعکس.
واقعیت اینه که نه روش آقای Shettle و نه هیچ نظریه دیگه ای رو هیچ پژوهش معتبری پشتیبانی نکرد و اینها فقط در حد نظریه هایی باقی موندن که حتی در عمل هم آدمها ازش نتیجه ای نگرفتن.
مثلا این نظریه مطرح شده که اسپرم هایY که ضعیف ترن، در محیط اسیدی زودتر می میرن. پس اگر محیط قلیایی بشه (و این تئوری وجود داره که به دنبال ارگاسم و ترشحات غدد اسکین، محیط واژن کمی قلیایی میشه) به نفع اسپرم های Y دار هست و در نتیجه احتمال اینکه اونها به تخمک برسن بیشتره و در نتیجه احتمال پسر شدن نوزاد بیشتره.
این نظریه بی اساسه. اولا از کجا معلوم که ما اگر اسپرم های Y دارو حمایت کنیم، اونها حتما خودشونو زودتر به تخمک میرسونن؟ ثانیا، اگر این طور بود، همه می دونیم که در چند دهه اخیر، در همه جای دنیا خانومها به حقوق جنسی آگاه شدن و آگاهی اونها بالاتر رفته و طبیعتا میزان تجربه ارگاسم خانومها در این دوره زمانه، بسیار بیشتره از مثلا صد سال قبل. اگر این تئوری درست بود، قاعدتا باید میزان تولد نوزادان پسر خیلی بیشتر می شد نسبت به گذشته؛ اما اصلا چنین اتفاقی نیفتاده.
پس چرا با این وجود، باز این همه داستان دراین باره هست؟ یک دلیل ساده ریاضی داره.
احتمال به دنیا اومدن نوزاد دختر و پسر ۵۰-۵۰ هست. مثلا اگر شما دختر میخواین، اگر از هیچ روشی هم استفاده نکنین، ۵۰ درصد احتمال داره که دختردار بشین. حالا به خیال خودتون ممکنه هزارتا کار بکنین و بعد اون ۵۰ درصد شانس همیشگی تون کار کنه و نوزاد دختر بشه و شما ایمان میارین که این روشها موثر بودن و شروع می کنین تبلیغ کردن برای همه که اگه دختر میخواین این کارو بکنین. به این ترتیب، هر روش غلط و بی ربطی هم، ۵۰ درصد افرادی که ازش استفاده می کنن، «مبلغ»ش میشن! به همین راحتیه که باورهای نادرست در یک جامعه، ریشه دار میشن.