نکند پرده من دولایه است!

من دو هفته است که ازدواج کردم. برای بار اول که با همسرم رابطه داشتم به خاطر سوزش شدید نتوانستیم رابطه کامل انجام بدهیم. برای بار دوم با وجود اینکه همسرم نگران من بود با تحمل سوزش خودم از همسرم خواستم که کار کامل انجام شود و به خاطر پاره شدن پرده بکارت خونریزی شدیدی داشتم، حتی تا دو سه روز بعد. ولی متاسفانه ترسی در من بوجود آمده که نکند این سوزش ادامه داشته باشد و رابطه خوبی با همسرم نداشته باشم.

چون ما در دوران عقد رابطه خیلی خوب و لذت بخشی داشتیم ولی با اینکه خدا را شکر همسر مهربان و صبوری دارم با وجود این ترس، لذتی را احساس نمی کنم و می ترسم این حس را به همسرم هم منتقل کنم آیا راهی برای کاهش این سوزش وجود دارد؟ سوال دیگری هم که ذهنم را مشغول کرده این است که آیا پرده بکارت دو لایه بیرونی و درونی دارد؟ ممکن است یکی پاره شود و لایه درونی پاره نشود؟ چون همسرم می گفت احساس می کنم دو قسمت بود. در ضمن من این سوزش شدید را در حالتی داشتم که همسرم می گفت من فکر می کنم آلتم را کامل داخل واژن نبردم و فقط ابتدای آن بوده، و من واقعا از این همه سوزش دچار ترس شدیدی شدم که هر وقت فکر می کنم استرس شدیدی می گیرم.

پاسخ دکتر شکیب:

اسم قدیمی اش هست: واژینیسموس. در کتابهای جدید، اسمش را گذاشته اند GPPD

Genitopelvic Pain/Penetration Disorder یعنی اختلال درد لگنی در هنگام دخول

و منظور این است که انواع درد یا سوزشی که خانمها در ابتدای دخول تجربه می کنند، فیزیوپاتولوژی مشابهی دارد: واژن آمادگی برای پذیرش ندارد.

گاهی آن آرامش روانی ای که برای شروع نزدیکی لازم است، وجود ندارد و ترس و اضطراب باعث می شود عضلات کف لگن منقبض شوند و اجازه ورود ندهند. (گاهی اصلا دخول ممکن نیست، گاهی همراه درد زیاد است و‌ گاهی درد در دقایق اول نزدیکی هست و کم کم برطرف می شود)

گاهی هم آمادگی نداشتن، مترادف خشکی واژن است و باز، چون «لوبریکیشن» کافی نیست، دخول همراه درد و سوزش است و نتیجه این می شود که به جای لذت، نوعروسی که با یک دنیا امید و آرزو زندگی زناشویی را شروع کرده، با یک جهان درد و اضطراب مواجه می شود.

واژینیسموس هیچ ربطی به زهچین (پرده بکارت) ندارد. خانمها بعد از این اتفاق اولین کاری که می کنند، مراجعه به متخصص زنان است. خانم دکترها هم معمولا توضیح شان همچین چیزی است: «مشکلی نداری، برو خودتو لوس نکن! و نهایتا آرامبخش و ژل لوبریکانت تجویز میکنن».

متاسفانه عده کمی هم هستند که شاید از سر نا آگاهی، پیشنهاد می کنند: «بیا پرده بکارتتو با جراحی بردارم تا درست بشی!»

 در واژینیسموس، نه تنگی واژن هست، نه مانعی هست بر سر دخول. پس هیچ نیازی هم به مداخله جراحی نیست.

اصلا تنگی و گشادی برای واژن معنا ندارد. لوله آب که نیست! یک مجراست با چین های زیاد و از جنس عضلانی. پس می تواند کش بیاید، باز شود (جوری که سر بچه هم از آن عبور کند) و البته می تواند جمع شود و خودش را سفت کند، آنقدر که یک خودکار هم از آن عبور نکند. این مطلب را بخوانید.

درمان واژینیسموس، یک فرآیند شناخت- رفتار درمانی است و توسط درمانگر جنسی انجام می شود. با فواصل یک ماه یک بار، عروس و داماد عزیز به مشاور مراجعه می کنند و ما یک سری تمرین و توصیه برای آنها داریم و به مرور، مساله حل می شود.

مطالعات در کشورهای غربی نشان داده واژینیسموس در افراد تحصیلکرده و از طبقات بالای اجتماعی اقتصادی بیشتر دیده می شود. اما در کشور ما (که به نظر من، مهد واژینیسموس است!) در خانواده های سنتی، خانواده هایی که از دوره کودکی تصوراتی آمیخته با ترس و اضطراب از رابطه در ذهن دخترانشان می کارند، واژینیسموس بیشتر است.

باورهای غلطی که جامعه در ذهن دختران ما می کارد را هم اضافه کنید. مثلا اینکه در خیلی خانواده ها اسم آلت تناسلی دختران را می گذارند: ناناز، یا شکوفه، یا چیزی در این مایه ها، که این معنا را از کودکی تداعی می کند که یک چیز ظریف و شکننده آنجاست که باید همیشه مراقب بود آسیب نبیند. یا حتی عبارت «پاره شدن» و داستان هایی که از خونریزی وحشتناک شب اول زفاف سینه به سینه نقل می شود! اینها با دختران ما چه می کنند؟

برای درمان واژینیسموس، همراه همسرتان مراجعه کنید.

این پرسش و پاسخ ها را هم نگاه کنید:

• داستان های واژینیسموس
• جراحی کنم یا نکنم؟
• راهنمای کوچک شب زفاف
• پس چرا من درد نداشتم؟
• چرا بعد از نزدیکی لکه می بینم؟

 سپاس از همراهی شما! مشتاق هستیم نظر شما را درباره این مطلب بدانیم. اگر عضو سایت نیستید اینجا ثبت نام کنید.

*پس از عضویت برای ارسال دیدگاه از منوی ورود به سایت وارد شوید.