بنده ۲۷ سال سن دارم و نگرانی این که اخیراً دچار آن شدم، این است که به نظر خودم با گذشت زمان از هیجان جنسی ام کاسته می‌شود. درسال‌های اخیر هر چه می‌گذرد، انگار که بیشتر به رابطه بی‌تفاوت می‌شوم، در حالی که تا سه چهار سال قبل شدیداً تشنه رابطه بودم (البته تا کنون فقط با یک نفر رابطه داشتم) چون حداقل تا چند سال آینده شرایط ازدواج را ندارم، نگرانم که این حس بی‌تفاوتی بعد از ازدواج هم گریبان‌گیرم شود و مثلاً من که قبلاً به این فکر می‌کردم روزی چند بار نزدیکی خواهم داشت، شاید به این فکر کنم که چند روزی یکبار نزدیکی داشته باشم!
یک سوال دیگه: داشتن رابطه جنسی قبل از ازدواج و با شخصی به جز همسر آینده و شخصی که ممکن است علاقه‌ای هم به او وجود نداشته باشد، صرف نظر از مسائل شرعی و عرفی، از لحاظ روانی تا چه حد می‌تواند بر روی زندگی زناشویی و روابط جنسی بعد از ازدواج فرد تاثیرگذار باشد؟
پاسخ پرسش اول: مهم ترین عامل افزایش دهنده میل و توانایی جنسی، تجربه های لذت بخش در رابطه جنسیه. ذهن ما این طور ساخته شده که هرچیزو بیشتر و بهتر تجربه کنیم، ما رو بیشتر به همون سوق میده و برعکس. همین طور به دنبال ارگاسم در بدن ما هورمون هایی آزاد میشن که علاوه بر احساس آرامش، ما رو آماده می کنن برای رابطه بعدی.
تشخیص من اینه که اون چیزی که میل جنسی شما رو کم کرده، همین اضطرابیه که در مورد رابطه داشتی. سوال دومت نشون میده که شما تمام این سالها، حتی وقتی تو رابطه بودی، نگران این بودی که «نکنه» این رابطه تاثیر منفی بگذاره بر زندگی آینده ت. همین و شاید مسایل دیگه ای مثل زودانزالی یا تعارض های بین فردی یا اون خانم و… هم باعث شده اون رابطه برات تجربه شیرینی نباشه. نتیجه این شده که الان می بینی.
وقتی بتونی در شرایط خوب، رابطه رو تجربه کنی، همه چیز دوباره خوب میشه. البته اینو هم به خاطر داشته باشیم که از نظر فیزیولوژیک، بیشترین توانایی جنسی مردان در حدود ۲۰ سالگیه و بعد از اون، کم کم این توانایی رو به کاهش میره. این هم کاملا طبیعیه.