من از زمان دبیرستان خودارضایی می کنم . مردی ٣٢ ساله هستم و مجرد. تلاش بسیار کردم این کار را ترک کنم ولی نشده. متاسفانه شرایط ازدواج هم ندارم و این که فیلم های پورن را که می بینم ناخودآگاه سمت این کار کشیده می شوم.
اوایل هیج گرایشی نداشتم و حتی از دیدن فیلم های پورن متنفر بودم و حالم بهم می خورد اما... هنوز هم زیاد علاقه ندارم ولی فشار میل جنسی باعث می شود سه چهار بار در ماه نتوانم خود را کنترل کنم و... به خاطر این کار ضربه های زیادی دیدم و مشکلاتی مثل ناراحتی اعصاب، زودرنجی، ضعیف شدن جسم و... پیش پزشک رفتم و فلوکستین برای من تجویز کرد که اصلا نتوانستم عوارضش را تحمل کنم. نمره چشمم هم تازگی بالا رفته و فکر می کنم بخاطر خودارضایی باشد. لطفا کمکم کنید.
پاسخ دکتر شکیب:
خودارضایی و تماشای پورنوگرافی، دوقلوهای افسانه ای هستند. اگر خودارضایی موردی باشد و بدون عادت، که ما اصلا مشکلی در آن نمی بینیم. اما اگر شده باشد عادت، در ۹۹ درصد موارد، عادت به تماشای پورن، یا خوندن متن های اروتیک، یا به هرحال، یک تحریک حسی کانالیزه معمولا دیداری با آن همراهی می کند.
عوارض خودارضایی، برخلاف چیزی که خیلی ها فکر می کنند، کم سو شدن چشم و کمردرد و ناباروری و اینها نیست. اگر در خودارضایی چیزی باشد که من را به عنوان یک درمانگر جنسی (نه به عنوان یک مبلغ مذهبی) نگران کند، این ۳ مورد است:
۱- همراهی عادت خودارضایی با عادت به تماشای پورن. با درنظر گرفتن این نکته که پورنوگرافی، در ذهن ما، الگوهای غیرواقعی درباره رابطه جنسی ایجاد می کند، توقع فرد را از پارتنرش تا حدی دست نیافتنی بالا می برد و ممکن است در زندگی جنسی نرمال فرد اختلال ایجاد کند. این مطلب را بخوانید.
۲- دستیابی آسان به ارگاسم ممکن است باعث شرطی شدن ذهن فرد شود و تمایلش به سمت خودارضایی بر تمایل برای ارتباط با جنس مخالف غلبه کند، یا اینکه اختلال در ارگاسم از طریق رابطه نرمال ایجاد شود که در خانمها شایع است و البته قابل اصلاح.
۳- از همه اینها مهم تر و شایع تر: به دلیل باورهای قدیمی که در ذهن ما کاشته شده اند، خودارضایی ممکن است همراه باشد با بار سنگین عواطف منفی از جمله اضطراب، احساس گناه، خشم نسبت به خود، افسردگی و… که خود اینها علایم جسمی و روانی متعددی ایجاد می کنند.
در مورد شما برادر عزیز، باید بگویم این اتفاق سوم افتاده. ماهی سه چهار بار خودارضایی برای یک مرد جوان مجرد، عوارضی ایجاد نمی کند. اما تعارض روانی شما در مواجهه نیازهای فیزیولوژیکت با ارزش های اجتماعی، شما را گرفتار علایمی کرده که توصیفش کردی.
به نظر من، شما نه نیاز داشتی به مراجعه به پزشک و نه فلوکستین برایت لازم بوده است.
تصور کن میلیاردها مرد در طول تاریخ، موقعیتی شبیه موقعیت شما را تجربه کرده اند. حتی همه آنها که الان دندون قروچه می روند که باز دکتر شکیب حرف های بد می زند، خودشان آیا هرگز چنین کاری نکرده اند؟ آیا همه آنها و همه مردهای سراسر تاریخ چشمشان کور شده و دنده شان نرم؟
دقت کنید که من اصلا خودارضایی را ترویج یا توصیه نمی کنم و نگرانی هایم هم درباره اش، در همان اول مطلب گفتم. و تاکید می کنم هر رفتار نرمالی هم، اگر به صورت افراطی انجام شود، عوارضی به دنبال دارد. اما می گویم این رفتار، در حدی که شما توصیفش کردی، افراطی نیست و در عوض این افکار شماست که به صورت افراطی درگیر این مساله شده است.
این پرسش و پاسخ ها را هم نگاه کنید:
- اضطراب های جنسی
- نقد یک مشاوره درباره خودارضایی
- پسرم خودارضایی می کند، چه کنم؟
- ما و ادعاهای علوی
- در مورد مضرات خودارضایی چه چیزی را باور کنم؟
-
سپاس از همراهی شما! مشتاق هستیم نظر شما را درباره این مطلب بدانیم. اگر عضو سایت نیستید اینجا ثبت نام کنید.
*پس از عضویت برای ارسال دیدگاه از منوی ورود به سایت وارد شوید.
دیدگاه‌ها