در روابط جنسی هم، اگر هرکس بخواهد رابطه ای باشد، که طرف مقابل خواهان آن نیست، بازی می شود برد-باخت.
شاید توانستید راضی اش کنید با شما باشد و لذت تان را ببرید، اما وقتی یارتان احساس باخت کرد، مخصوصا اگر شد الگویی مکرر، نتیجه این است: یا کناره می گیرد (کاهش میل جنسی نسبت به شما) یا تلاش می کند جایی دیگر، شما ببازید و او ببرد. (پرخاشگری بیرون از اتاق خواب)
اما می شود در اتاق خواب هم بازی برد-برد شکل داد:
پرسش : خانومی ۲۴ ساله هستم و همسرم ۳۰ ساله است. ۲ سال نامزد بودیم و الان یک سال است عروسی کرده ایم. از نظر رابطه زناشویی همسرم تقریبا سرد است و من اصلا لذت نمی برم و همسرم خجالت می کشد در این مورد صحبت کند. الان همسرم دوست دارد بچه دار شویم چون می گوید هم سنش بالا می رود هم سابقه دیر بچه دار شدن دارند و می ترسد. ولی من احساس می کنم هنوز آمادگی مادر شدن ندارم. از لحاظ وضع مالی هم خوب هستیم. لطفا راهنمایی کنید نظر شما با این شرایط چیست؟
پاسخ:
به نظر شما رابطه جنسی چند درصد ازدواج است؟
من پاسخ خودم را به عنوان یک مشاور می گویم اما شما تنها کسی هستید که در این مورد صلاحیت تصمیم گیری دارید. من می گویم خیری در ازدواجی که رابطه زناشویی در آن نیست، نیست. می گویم رابطه جنسی پایه ازدواج است و اگر مشکل دارد، باید یا مشکل را حل کرد و یا تمام کرد. اما می دانم که این اظهار نظر خیلی رادیکال است و مخصوصا درباره زندگی مشترک، فاکتورهایی که دخیل اند، بسیارند و برای همین، فقط شما هستید که می توانید محاسبه سود و زیان کنید و ببینید با این اوصاف، به نفع تان است که ادامه بدهید یا نه.
بسیاری از خانم ها تجربه اش کرده اند؛ اگرچه «ملال بعد از آمیزش» یا Post Coital Dysphoria یک پدیده مطلقا زنانه نیست و گاهی بعد از آن دقایق لذتبخش و پرشور، ناگهان غمی، معلوم نیست از کجا، حتی بر سر مردان هم آوار می شود. گاهی بغض می ترکد. گاهی چشمها هم خیس می شود.
اندوه و بغض و گریه؛ و گاهی اضطراب و عصبانیت و پرخاشگری بعد از سکس (PCD) بسیار شایع است. در یکی از جدیدترین مطالعات در استرالیا، حدود نیمی از خانم ها گفتند دستکم یک بار در زندگی شان آن را تجربه کرده اند. اگرچه در همان مطالعه، فقط پنج درصد خانم ها در یک ماه گذشته PCD را تجربه کرده بودند. در مطالعات دیگر، شیوع PCD در خانم ها، بین ۷ تا ۳۳ درصد گزارش شده.
اما چرا؟ این غم یا اضطراب از کجا می آید؟ بسیار کم درباره PCD پژوهش شده و توضیح دقیق و مطمئنی هم درباره آن وجود ندارد؛ اما چون دیگر پدیده های روانی، این اتفاق را هم در مثلث زیستی-روانی-اجتماعی (Bio-Psycho-Social) باید دید.
نه گفتن برای خیلی از ما آسان نیست. در فرهنگی که تقلید و انفعال و «خودت را بسپر به من» و «از خودت بگذر» مقدس است و ترویج می شود؛ جایی که از یک سو، مرد را خدای زن می دانند و از دیگر سو، او را مدیون زن تصویر می کنند؛ چنانکه هیچ مردی را توان جبران نیست و بهای رنج زنان، تنها پاداش اخروی می تواند باشد، نه گفتن و خود بودن را به کسی نمی آموزند، مخصوصا به زنان.
در چنین دیدگاهی ست که وقتی پای روابط جنسی که به میان می آید، «تمکین» را حتی بر جهاز شتر توصیه می کنند.
اما از بدیهی ترین حقوق انسانی این است که همیشه و جا و به همه کس می شود «نه» گفت؛ حتی در بستر عشق ورزی، و با یار جانان؛ هرچند ظرافت هایی در این نه گفتن هاست، که در جای دیگر نیست.