با سلام، پیرو مطلب اخیر فانتزی های جنسی؛ (تاکید من صرفا روی فانتزی جنسی با غیر همسر است) درست که آمار و ارقام غربی حاکی از به ظهور نرسیدن قابل توجه افکار در فضای واقعی است اما آیا ضرر این فکرها تنها در خلق واقعی آنهاست؟ و تاثیری بر کیفیت رابطه ندارد؟ من یک روز در دوران مجردی تصمیم گرفتم که دیگر فانتزی جنسی نداشته باشم و از عوامل محرک جنسی هم دوری می کردم و الان مطمئنم که رابطه بسیار خوب جنسی ام ( جدا از خیلی از مسائل مهم دیگر) بابت همان مراقبت هاست. در ضمن نه من دوست دارم همسرم فانتزی جنسی داشته باشد و نه همسرم دوست دارد که من داشته باشم، پس صحبت هایتان که فانتزی ترسناک نیست و ... برای هر زوجی حداقل ما مناسب نیست. نکته پایانی که ناقض پیام شما بود که فرمودید افکار از ذهن بیرون نمی آید: کسى چیزى را در دل پنهان نکند جز آن‌که در لغزش هاى زبان و رنگ رخسارش، آشکار خواهد گشت. «حضرت علی (ع) نهج البلاغه»
پاسخ دکتر شکیب:
انتظار داشتم که بعضی دوستان به مطلب فانتزی ها اعتراض کنند که شما چراغ اول را روشن کردید. ممنونم از توجه شما. اما سه نکته:
۱- درست مثل داستان خودارضایی، در هیچ جای نوشته من توصیه ای برای اینکه پرنده خیال تان رو آزاد بگذارید و هرچه دوست دارید تخیل کنید، نمی بینید. در کیس های خاصی ممکن است ما از فانتزی به عنوان ابزار درمان استفاده کنیم اما به هر کسی توصیه نمی کنیم هر شب شروع کن به تخیل کردن. بحث من درباره پدیده ای است که وجود دارد، و حالا باید بدانیم چطور با او رفتار کنیم.
۲- آفت بزرگ سکسولوژی و زوج درمانی، که گاهی حتی دامن اساتید این رشته را هم می گیرد، این است که سلیقه و تجارب شخصی افراد، دیدگاه درمانی آنها را تحت تاثیر قرار می دهد. شما که جای خود دارید. اینکه یک روز تصمیم گرفتید با فانتزی های خودتان مقابله کنید و فکر می کنید موفق بودید، تجربه شماست. اینکه نه دل شما و نه همسرتان هیچ فانتزی ای نمی خواهد هم تصمیم شماست. خیلی هم خوب است. من چه مشکلی می توانم با شما داشته باشم؟ مساله این است که ما نمی توانیم دیدگاه خود را برای دیگران نسخه کنیم. مطالعات علمی باید پاسخگوی سوالات ما باشد، نه سلایق شخصی ما.
۳- مرز بین فانتزی خوب و بد کجاست؟ شما اول صحبت خود گفتید فانتزی با غیر همسر برای شما پذیرفتنی نیست. من هم موافقم که برای فردی که در یک رابطه جدی قرار دارد، تخیل پایدار رابطه با فرد دیگر ممکن است تهدید کننده باشد. اما کسی که مجرد است از نگاه شما باید حتی فکر رابطه جنسی هم به مخیله اش خطور نکند؟ به نظر خودتان اصلا چنین چیزی ممکن است؟ و خدا را شکر در این مورد که ما دیگر حکمی درباره گناه بودن تخیل نداریم! آیا کاسه داغ تر از آش هستیم؟
این پرسش و پاسخ ها را هم نگاه کنید:
- ده نکته درباره فانتزی های جنسی
- فانتزی بازی جنسی
- در اتاق خواب، به خودمان دست بزنیم می شود خودارضایی؟
- تا چه حد می شود در رختخواب بی حیا بود؟