عضلات واژن، از دسته عضلات غیر ارادی بدن ما هستند. مثل عضله قلب.
ما با اراده خودمان نمی توانیم آنها را شل و سفت کنیم. مثل قلبمان که نمی توانیم بگوییم بزن یا نزن. او دارد کار خودش را می کند.
عضلات غیر ارادی، تحت مدیریت سیستم خودکار (اتونوم) اعصاب ما هستند.
همان سیستمی که تشکیل شده از دو بخش سمپاتیک و پاراسمپاتیک؛ اگر این اسم ها را شنیده باشید.
اما چه می شود که سیستم اعصاب خودکار ما به عضلات واژن دستور می دهد در را ببندند و هیچ چیز را داخل راه ندهند؟
خب اولین فرضیه می تواند این باشد که خود اعصاب درست کار نکنند.
مثلا در بیماری ای مثل ام اس، ممکن است آسیب به اعصاب وارد شود. اما این، دلیل خیلی خیلی نادری می تواند باشد.
شایع ترین علت، علت های مربوط به ذهن ما هستند. مثلا دختری که سالهای سال، نسبت به رابطه زناشویی، در لایه های ناخودآگاه ذهنش احساس گناه داشته؛ یا تجربه دردناکی در کودکی داشته؛ یا در جریان تجربه های دردناک دیگران قرار گرفته؛ یا به هر علتی تصوری دلپذیر از این رابطه در ذهنش شکل نگرفته، مستعد واژینیسموس است.
نکته جالب این است که خیلی از خانم های گرفتار این مساله، اصلا نمی پذیرند که نسبت به روابط زناشویی ترس دارند. راست هم می گویند. چون این ترس، در ناخودآگاه آنهاست.
این پرسش و پاسخ ها را هم نگاه کنید:
- اضطراب های جنسی
- داستان های واژینیسموس
- یک سال از ازدواجمان گذشته و نتوانسته ایم...
- لذت نمی برم!
- می ترسم بکارتم را از دست بدهم
- سپاس از همراهی شما! مشتاق هستیم نظر شما را درباره این مطلب بدانیم. اگر عضو سایت نیستید اینجا ثبت نام کنید.
*پس از عضویت برای ارسال دیدگاه از منوی ورود به سایت وارد شوید.