مردی که مشکل نعوظ دارد چه باید بکند؟ اینکه من وقتی قرص سیلدنافیل می خورم روابط رضایت بخشی دارم، دلیل می شود که مشکل من یک مشکل روان شناختی است و ربطی به نقص داشتن من ندارد؟ یا مثلا اگه من خدمت شما برسم شما می خواهید من را با دارو درمان کنید یا با روان شناسی؟ خواهش می کنم به من بگویید که مشکل من جسمی است یا روانی؟
پاسخ:
قبل از پاسخ به سوال، باید نکته ای را بگویم. این طور به نظر می رسد که شما از این اتفاق خیلی مضطرب هستید. و از لحن سوال شما حدس می زنم که همسرتان بابت این موضوع با شما برخورد مناسبی ندارد و احیانا شما را متهم می کند به اینکه مردانگی تان دچار مشکل شده و…
این بدترین برخوردی است که یک زن می تواند با اختلال نعوظ همسرش داشته باشد. سرکوفت، کج خلقی، برچسب زدن و همه بازخوردهای منفی مشابه، فقط و فقط یک نتیجه دارد: اوضاع از چیزی که هست بدتر می شود؛ هربار اعتماد به نفس جنسی مرد پایین و پایین تر می آید و مردی که نمی تواند جلوی زنش سر بلند کند، حتما آلتش هم در برابر آن زن بلند نمی شود.
تقریبا همه موارد اختلال نعوظ در مردان جوان، ریشه در مسایل روانی و ذهنی دارد. سوال ساده ای که ما این جور وقتها از آقایان می پرسیم این است: آیا نعوظ صبحگاهی دارند؟ و وقتی که حتی یک بار در ماه نعوظ صبحگاهی اتفاق می افتد، یعنی دستگاه تناسلی درست کار می کند. به عبارتی، لامپ و سیم کشی سالم است، برق از نیروگاه قطع است.
وقتی ذهن ما ترمز رابطه جنسی را کشیده باشد (که با سناریوهای مختلفی ممکن است این اتفاق بیفتد)، حتی ویاگرا (سیلدنافیل) و امثال آن ها هم کمک چندانی نمی کنند. چون تنها کارشان این است که رگ ها را بازتر می کنند که خون بیشتری در آلت جریان پیدا کند و آلت، نعوظ قوی تری داشته باشد. انگار که لولای در را روغن کاری می کنند که در راحت تر باز شود. اما دری که قفل شده، روغن کاری لولا به چه کارش می آید؟
متاسفانه همکاران ارولوژیست که خط اول مراجعه مردان هستند برای اختلال نعوظ، فرایندهای ذهنی را نمی بینند و صرفا ماجرا را مکانیکال در نظر می گیرند و جز تجویز هورمون تستوسترون و قرص های سیلدنافیل و تادالافیل راهکار دیگری ندارند؛ و وقتی آنها هم جواب نمی دهند، باز وضع بدتر می شود. حالا آقای قصه ما فکر می کند چه دردی دارد که با هیچ دوایی خوب بشو نیست!
دقت کنید که اختلال نعوظ و تاثیر سیلدنافیل و همه این داستان ها، صفر و یک نیست. مثلا کسی که سیلدنافیل می خورد، ممکن است گاهی هم بتواند نعوظ خوبی داشته باشد، مخصوصا که تاثیر روانی و تلقینی دارو و اعتماد به نفسی که در اوایل مصرف دارو وجود دارد را هم باید در نظر گرفت (اثر پلاسبو) اما این درمان قطعی نیست.
اختلال نعوظ سایکوژنیک (یعنی وقتی ماجرا ریشه روانی دارد) درمان دراماتیک ندارد. پس چه باید کرد؟ چند جلسه مشاوره لازم است با فواصل چند هفته و همکاری و همراهی و صبوری همسر مهربان در انجام تمرین ها. صبر و حوصله و پشتکار آقای عزیز هم نیاز است. زوج های عجول، معمولا از پس مشکل شان برنمی آیند.
این پرسش و پاسخ ها را هم نگاه کنید:
- من چرا میل جنسی ندارم؟
- مورد عجیب وگادول
- کدام داروها میل جنسی را کم می کنند؟
- پماد خراطین چه می کند؟
- پاسخ به ده سوال رایج درباره زودانزالی
سپاس از همراهی شما! مشتاق هستیم نظر شما را درباره این مطلب بدانیم. اگر عضو سایت نیستید اینجا ثبت نام کنید.
*پس از عضویت برای ارسال دیدگاه از منوی ورود به سایت وارد شوید.