اضطراب (Anxiety) را این طور تعریف می کنند:

پاسخی نامتناسب به تهدیدی ناشناخته؛ و آن را در مقابل ترس (Fear) می دانند که پاسخی است متناسب به تهدیدی شناخته شده. هرچه که تعریفش باشد، همگان علایم روانی و جسمانی اش را می شناسند و از دل و جان تجربه اش کرده اند.

اما در دانش سلامت جنسی، اضطراب ها بسیار تعیین کننده اند.  پنج اضطراب مشهور جنسی را بشناسید:

۱- اضطراب عملکرد (performance anxiety):

این، هسته اصلی بسیاری از اختلالات جنسی مخصوصا در مردان است. زودانزالی و اختلال نعوظ اغلب با این اضطراب همراهند. مردی که یک بار وسط کار، عملکرد آلتش مختل شود؛ مثلا بی اختیار انزال شود یا نعوظش از دست برود و در اوج برانگیختگی همسر، از میدان کناره گیری کند، دفعه بعد، با بار سنگینی از اضطراب روی شانه هایش وارد کارزار رابطه می شود: «نکند این بار هم…» و چه انتظاری از این مرد می رود؟ فکرش را بکنید که بارها و بارها این اتفاق تکرار شود؛ اضطراب آن قدر سنگین می شود که ذهن ناخودآگاه مرد بی نوا کلا در دکان رابطه جنسی را تخته می کند.

۲- اضطراب آلت جنسی (penis anxiety):

مردانی که مدام ذهنشان مشغول است که «آیا آلتم کوچک است؟» و نتیجه اش این می شود که آلت از کار می افتد. دقت کنید که این اضطراب، فراتر از آرزوی همیشگی جنس مذکر است برای بزرگ تر شدن آلت؛ آرزویی که تا امروز دست نیافتنی بوده. افراد مبتلا به این اضطراب، حتی نمی توانند با جنس مونث ارتباط بگیرند از ترس اینکه تحقیر شوند. یا اگر هم وارد ازدواج شوند، سیستم شان درست کار نمی کند و ممکن است هم خودشان و هم همسرشان فکر کنند واقعا دلیلش همین کوچکی است. اما واقعیت این است که سایز آلت، ارتباطی با کیفیت و لذت رابطه جنسی ندارد.

۳- اضطراب دخول (penetration anxiety):

این را زنان و مردانی دارند که درباره «نزدیکی» و به طور خاص، اولین نزدیکی، تصوراتی عجیب و غریب و ترسناک دارند. در خانمها نتیجه این اضطراب می شود واژینیسموس؛ یعنی انقباض غیر ارادی عضلات یک سوم خارجی واژن، که دخول را غیر ممکن میکند و باعث می شود عملیات شب زفاف با شکست مواجه شود. معتقدم منطقه خاورمیانه و از جمله کشور ما، مهد واژینیسموس دنیاست. در مقابل، عده کمی از مردان هم مبتلا به اضطراب دخول هستند. برای این مردان، شب زفاف که کم از صبح پادشاهی نیست، به دلیل ابتلا به اختلال نعوظ، تبدیل می شود به شام غریبان.

۴- اضطراب خودارضایی (masturbation anxiety):

اینها همان دختران و پسرانی هستند که به دنبال خودارضایی گرفتار بعضی دردها می شوند و بعد که می شنوند خودارضایی هیچ عارضه جسمی ای ندارد، می گویند: «دکتر چی میگی! من خودم دارم می بینم!» و نمی دانند که این خودارضایی نیست که چنین کرده، که همان اضطراب است که علایم جسمی ایجاد می کند: کمردرد، سردرد، تنگی نفس، خستگی، بیش فعالی اتونوم (گرگرفتگی، رنگ پریدگی، تپش قلب، اسهال، تکرر ادرار و…) و خیلی علایم دیگر. این افراد باید اختلال اضطرابی شان درمان شود. وگرنه این همه آدم خودارضایی می کنند و ککشان هم نمی گزد.

۵- اضطراب بکارت (hymen anxiety):

این یکی، در قوطی هیچ عطاری پیدا نمی شود، جز مرز پرگهر ما، که پر شده از دخترانی که به جای تحصیل و پیشرفت و بالندگی، شب و روز دارند به این فکر می کنند که «آیا پرده من آسیب دیده است؟»؛ «پرده من از چه نوعی است؟ حلقوی است؟ ارتجاعی است؟» جالب است که عده ای شان یک بار هم جرات نمی کنند برای معاینه مراجعه کنند و عده ای هم ده بار معاینه رفته اند و هنوز شک دارند. این، یک جور اختلال اضطرابی است و آن را باید درمان کرد؛  وگرنه یک دختر سالم نهایتا یک بار شک می کند و معاینه می شود و خلاص.

برای درمان اضطراب ها هم می شود دارو خورد و هم روش های مختلف روان درمانی برایشان وجود دارد. من روان درمانی را ترجیح می دهم.

این پرسش و پاسخ ها را هم نگاه کنید:

• میترسم!
• هنوز ازدواجم کامل نشده!
• «نکند... نکند...» ها ویران می کنند.
• درباره یک جراحی مد روز: «لبیاپلاستی»
• راهنمای کوچک شب زفاف
  •  

   دیدگاه یا پرسش خود را در کامنت ها ارسال کنید.اگر عضو سایت نیستید اینجا ثبت نام کنید.

  *برای ارسال دیدگاه عضو شوید و از منوی ورود به سایت وارد شوید. 

• سایز آلت
• زودانزالی
• اضطراب جنسی
• بکارت
• واژینیسموس