سایر

چرا همیشه من باید همسرمو دعوت کنم به رابطه جنسی؟

چرا همیشه من باید همسرمو دعوت کنم به رابطه جنسی؟

به قول اون بنده خدا، چرا که نه؟

این درسته که هر مرد یا زنی، دلش میخواد همسرش تحسینش کنه و بهش ابراز تمایل کنه و این اعتماد به نفس جنسی اون مرد یا زن رو بالا می بره، اما یک قانون رو توی روابط زناشویی نباید فراموش کرد: قانون ابراز

اشتباهه اگر فکر کنین همسر شما باید همه چیزو بدونه. اشتباهه اگر چیزی رو که دوست دارین نگین. حتی اشتباه بزرگتر اینه که با کنایه حرف بزنین. همه اینها اشتباهه. درست اینه که هر چیزی که نیاز دارینو بگین. این میشه قانون ابراز.

تا چه حد می شود در رختخواب بی حیا بود؟

 

آیا می شود موقع رابطه زناشویی درباره فانتزی هایی صحبت کرد که در بیرون از رختخواب حتی فکرش هم شرم آور است؟

ایرادی دارد در رختخواب و در اوج از خود بی خودی، همسرمان را با کلمه هایی وصف کنیم که بیرون از این محیط توهین به حساب می آیند؟

 

در فضای رابطه زناشویی «باید» تا حدی بی ادب بود. لباس ها را که از تن بیرون می آوریم، یعنی چه؟ در یک رابطه زناشویی عاشقانه، لباس شرم و حیا را هم باید از تن درآورد. بیان افکار جنسی برای همسر، چه در قالب نوشتاری و چه به صورت شفاهی و زمزمه های عاشقانه، نه تنها ایرادی ندارد که خیلی هم مفید است. در بیان این حرفها، گاهی از کلماتی که در ادبیات روزمره بی ادبی به حساب می آید هم باید استفاده کرد؛ و این نه فقط بد نیست، که گاهی لازم است. حداقل به دو دلیل:

روز مادر و یک تبریک و چند تامل

۱- روز مادر را به مادران مهربان این سرزمین تبریک می گویم. ذات مادری، مهربانی است. قاعدتا مادر نامهربان نداریم. هرچند که معتقدم اراده فرزندآوری، در ذات، یک جور خودخواهی دارد و نمی شود گفت مادری مترادف فداکاری است.

فرزندآوری، پذیرش یک دشواری بی پایان است. مثل همه چیزهای دیگر این دنیا، شیرینی و تلخی در هم است و پرورش فرزند هم، احتمالا همان قدر که دشوار، لذت بخش است. با این وصف، مادران مهربان، با همه جان فشانی شان، منتی بر کسی ندارند، نه بر فرزند و نه بر همسر.

۲- دنیای قدیم، زنان را قربانی خانواده می خواست. انسانی که صرفا بخاطر زنانگی اش باید از بسیاری حقوق اجتماعی چشم پوشد و بخش عمده عمرش را در خانه، صرف انجام وظایف زناشویی و مادری کند، بی انصافی است اگر قدردانی نشود. و کمترین کار، نامیدن روزی است به نام مادر.